ထူးထူး ၿခားၿခား မုိင္းဖုန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အမွာစကားမ်ား
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ႀကီး၏၃ႏွစ္၃လ၃ရက္ဂူမဝင္ခင္အမွာစကား
(၁၇-၄-၂၀၁၉)ရက္ေန႔ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ ညဦးပိုင္းအခ်ိန္ မိုင္းဖုန္းေက်ာင္း ေဗာဓိေညာင္ပင္ရင္း၌ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမွ အဓိဓာန္ ဂူမဝင္ခင္ေဟာၾကားသည့္ တရားေတာ္အား ဘာသာျပန္ဆို တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
ေအးခ်မ္းတဲ့ေန႔ရက္ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အခ်ိန္အခါသမယ ဆရာဒကာေတြ လာေတြ႕ဆံုၾကတယ္၊ သာသနာႏွစ္၊ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားတာ ၂၅၆၃ ႏွစ္ထဲမွာ (၆)လ(ရွမ္း လ) လဆန္း(၁၃) (၁၉) ရက္ဆို လျပည့္ေတာ့မယ္၊ ဒီေန႔ ဒီရက္ မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ဦးဉာဏသံဝရ မေန႔ကညက မိုင္းဖုန္းကိုျပန္ေရာက္လာတယ္၊သာသနာသြားျပဳတယ္ မိုင္းဟဲ့ မိုင္းဖန္က ဂူမွာ ႏွစ္သစ္သြားႀကိဳလာတယ္၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အလုပ္ကို သြားလုပ္တယ္၊ ေနရာတိုင္း ၿမိဳ႕တိုင္းမွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ သြားလုပ္လာတယ္၊
မိုင္းတိ မိုင္းယန္း မိုင္းစဟဲ မွာ ထီးေတာ္ သြားတင္လာတယ္၊ဝမ္ပန္ေနာင္ရြာမွာ ဌာပနာ သြားထည့္ၿပီး ေရစက္ခ်လာတယ္၊ ပန္ဆန္း ဝ ေဆြမ်ိဳးေတြလည္း ဝိုင္းဝန္း လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္၊ ဝေတြေကာ ရွမ္းေတြေကာ အလွဴလုပ္ၾကတယ္၊ ဝိုင္းဝန္းလွဴဒါန္း ေရစက္ခ်ၾကတယ္၊ ဆက္ၿပီးမိုင္းဟဲ့ မိုင္းဖန္ဂူကို ဆက္ႂကြတယ္၊ တညလံုးမိုင္းေယာင္းကိုခရီးႏွင္လာတယ္၊ မိုင္းကိုးက ဒကာႀကီးလည္း မိုင္းယု မိုင္းေယာင္းအထိ လာပင့္တယ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကိုဝင္ကန္ေတာ့ၿပီးတညလံုးခရီးဆက္လာခဲ့တယ္၊ သာသနာအလုပ္က အရမ္းမ်ားတယ္၊ ဘယ္လိုမွမတတ္ႏိုင္ဘူး။
အလုပ္ေတြ အားလံုးသိမ္းၿပီးရင္ေတာ့ နားေတာ့မယ္၊ ၿပီးရင္ အတိတ္ နိမိတ္ ရွိထားတဲ့အတိုင္း အဓိဌာန္ဝင္မယ္၊မနက္ျဖန္ေန႔ပိုင္း တနာရီ ႏွစ္နာရီဆိုရင္ မိုင္းၾကတ္ဂူကို ခရီးဆက္ေတာ့မယ္၊ မိုင္းဖုန္းကိုထပ္မႂကြလာေတာ့ဘူး၊ သံုးႏွစ္သံုးလ ဂူထဲမွာေသရင္လည္း မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ မလာေတာ့ဘူး။
ကုသိုလ္ကံ ပါရမီရွိရင္နင္တို႔မ်က္ႏွာကိုျမင္ရအံုးမယ္ ဂူထဲမွာ ေသရင္ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ အဲ့မွာေသရင္လည္း အဲ့မွာ ဌာပနာလိုက္ေတာ့၊ လူေတြရဲ႕ သခၤါရ တရားက ဘယ္လိုမွ မတည္ၿမဲ မခိုင္ၿမဲဘူး၊ ဆရာဆမ္ရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးပဲ ၾကည့္ေလ အသက္ (၅၈/၅၉) ပဲရွိေသးတာ ေသသြားတာပဲ၊ ဟိုတေန႔ကလည္းေက်ာက္အရားရဲ႕ အကိုလည္း ေသသြားတာပဲ၊ အဲ့ဒါလည္းေရစက္ခ်ေပးလိုက္တယ္၊ ခံစားရတယ္ဆိုလဲ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ အိုက္အရားလို မ်ားမ်ားေရစက္ခ်ေပး၊ ေသသြားလည္း ေမ့ေဖ်ာက္လို႔ မရဘူး၊ ေသသြားတဲ့က်ိဳင္းႏြံ(အားဖါ)လည္း ေရစက္ ခ်ေပးရတာပဲ၊ တာခ်ီလိတ္ကေရႊဦးထုပ္ေဆာင္းတဲ့စိုင္းရွန္လည္းနီေပါ ထိုင္ဝမ္ႂကြတဲ့အခ်ိန္ ေသသြားတာပဲ၊ ေရႊဦးထုပ္ေဆာင္းၿပီး မေသႏိုင္ဘူး ဆိုတာ မဟုတ္ဘူး၊
လူေတြကမေကာင္းမႈ လုပ္ရင္ ျမန္ျမန္ ေသႏိုင္တာပဲ၊ လူေတြက သတိတရား သီလတရား ရွိဖို႔ လိုအပ္တယ္၊ ငါက နင္တို႔ကို တကယ္ခ်စ္တာ တကယ္ သနားတာ၊ လူတိုင္း လူတိုင္း ရွမ္း မေျပာဘူး ဗမာ မေျပာဘူး လူႀကီး လူငယ္ မေျပာဘူး ဘာသာ မေျပာဘူး အားလံုးက ငါရဲ႕ ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္းေတြပဲ။
ဒီေန႔လည္း ေနာက္ဆံုး စကားေတြ မွာၾကားမယ္၊ ကုသိုလ္ ဘုန္းကံ ရွိေသးရင္ေတာ့ ျပန္ၿပီးေတြ႕ဆံုၾကရမယ္၊ နင္တို႔ရဲ႕ ေမတၱာဂ႐ုဏာႀကီးႀကီးမားမားကို ေတာင္းခံတယ္၊ နင္တို႔ကိုလည္းႀကီးႀကီးမားမားေတာင္းပန္တယ္၊ နင္တို႔ငါ့ကိုမေတာင္းပန္လည္းရတယ္ငါကနင္တို႔ကိုေတာင္းပန္မွာပဲ၊နင္တို႔အေပၚေျပာမွားဆိုမွား ေဝယ်ာဝစၥလုပ္တာတို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ေပးတာတို႔ ကာယကံ (၃)ပါး ဝစီကံ (၄)ပါး မေနာကံ (၃)ပါး ေျပာမွားဆိုမွားရွိရင္ တဦးနဲ႔ တဦး ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ၊ ငါလည္း သားေတြ သမီးေတြကို ဘယဒါနအားလံုးခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္၊ အႀကီးအကဲေတြကအစ အကုန္လံုး ခြင့္လႊတ္ေပးတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ္အာဃာတ မထားဖို႔ အျပစ္အနာေတြမရွိဖို႔၊ အေရွ႕မွာလည္း အာဃာတ မထားဖို႔ အေနာက္မွာလည္းအၿငိဳးအေတးေတြ မထားဖို႔ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္အမုန္းတရားမထားဖို႔၊ လူေတြကအတြင္းစိတ္မွာမေက်နပ္စိတ္ အမုန္းတရားေတြထားတတ္ၾကတယ္၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္အေပၚ ေမတၱာ ဂ႐ုဏာ မုဒိတာထားရမယ္၊ သနားၾကင္နာမႈ ထားရမယ္၊ ဒီေလာက ကမၻာမွာ ပိုပို ပူေလာင္ လာတယ္၊ ေနရာတိုင္းမွာ ပူေလာင္လာတယ္ ဘယ္လိုမွေနလို႔မေကာင္းေတာ့ဘူး၊ ဒီလူ႔ေလာကႀကီးမွာအတြင္းလည္းပူ အျပင္လည္းပူ ေနလို႔ မေကာင္းေတာ့ဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္ ပူေလာင္ရံုတင္မကဘူး စိတ္ပါ ပူေလာင္တယ္၊ အသက္ရႈရခက္တယ္၊ တိုင္းျပည္မွာလည္းေနရခက္တယ္။
လူေတြကေတာေတာင္ေတြလည္းမီးရႈိ႕ၾကတယ္၊ အသက္ရႈလည္းၾကပ္၊ မ်က္လံုးေတြလည္းစပ္ကုန္ၿပီ၊ အသက္ရႈလို႔လည္း မရဘူး၊ ဒီကမၻာေလာကမွာမိုးေတြလည္း မရြာဘူး ဒီႏွစ္သစ္မွာ အရမ္းထူးဆန္းတယ္၊ အရမ္း ပူေလာင္တယ္ တကယ္ တကယ္ ပူေလာင္တာ၊ သီလတရား မရွိတဲ့ တိုင္းျပည္က ပိုပို ဆိုးတယ္၊ ပိုၿပီး စိတ္ပင္ပန္းဖို႔ ေကာင္းတယ္၊ ငါတို႔ တိုင္းျပည္မွာ ဗုဒၶသာသနာ မကုန္ေသးတာေတာင္ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာ သာသနာကုန္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမတုန္း၊ ရင္ေလးဖို႔ ေကာင္းတယ္၊ ေလာကႀကီးက ေမွာင္ေနၿပီ၊ မ်က္လံုးဖြင့္ၿပီးၾကည့္တာေတာင္ အကိုေမာင္ႏွမလည္း မျမင္ရ၊ ကိုယ့္လက္ကိုလည္း မျမင္ရသလို ျဖစ္ေနၿပီး၊
အခ်ိဳ႕က ေအးခ်မ္းတဲ့ေနရာသြားၾကၿပီငါပဲ အၿပီး မိုက္မဲၿပီး ေနတာ ၊ ထံုအတဲ့သူ ေျပာရခက္တဲ့သူ အေနလို႔ ပစၥည္းအေလးကို ထမ္းေနရတယ္၊ စိတ္ဒုကၡႀကီးစြာ ျဖစ္ရတယ္၊ ဒီခႏၶာႀကီးကို ထမ္းေနရတယ္၊ ေမြးရတယ္ အို ရတယ္ နာရတယ္ ေသရတယ္ ဒီေလာကထဲမွာ ေနေနရတယ္ ဘယ္မွ မသြားႏိုင္ဘူး၊ တက္တက္ ဆင္းဆင္း ဒီမိုင္းဖုန္းထဲမွာပဲ ေနေနရတယ္ ဘယ္မွမသြားရဘူး၊တာခ်ီလိတ္မွာပဲ လည္ပတ္ေနတယ္၊ နိဗၺာန္က ေဝးေနၿပီ။
ေကာင္းတာမလုပ္္ ျမတ္တာ မလုပ္ပဲ ပါးစပ္က ဆုေတာင္းေနရံုနဲ႔ မေရာက္ႏိုင္ဘူး၊ စိတ္ေကာင္း ေစတနာ ထားဖို႔ စိတ္ကို ေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္း ထားဖို႔ ေစတနာ သဒၵါ တရားေတြကို ျဖဴျဖဴစင္စင္ လွလွပပ ထားဖို႔ ၊ ငါတို႔ လာဆံုေတြ႕ၿပီး ျမတ္တဲ့ရတနာ ဘုရားျမတ္ တရားျမတ္ သံဃာျမတ္ မိဘျမတ္ ဆရာသမားျမတ္ မယူတတ္ရင္ မျမတ္တဲ့ အလုပ္လုပ္ရင္ လူလည္းမုန္း နတ္လည္းမုန္း ျဖစ္ေနမွာပဲ။
ေစတနာ သဒၵါ တရားကို ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ ထားၾက၊ ငရဲႀကီးမယ့္ အကုသိုလ္ အလုပ္ ကာယကံ ဝစီကံ မေနာကံ ေတြကို ေရွာင္ရွားၾက၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြဆို မလုပ္သင့္ဘူး၊ အားလံုး ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ ျမတ္တဲ့ အလုပ္ ဒါန အလုပ္ သီလ အလုပ္ ဘာဝနာ အလုပ္ သမထ ကမ႒ာန္း ဝိပႆနာဉာဏ္ ႐ုပ္ နာမ္ ခႏၶာကို ေစာင့္ၾကည့္၊ အာယတနဓါတ္ ပဋိစၥသမုပၸ ဓမၼ တရား ျမတ္စြာဘုရား သြန္သင္ ဆံုးမထားတာေတြကို မေမ့မေလွ်ာ့ အၿမဲတမ္း မေသမခ်င္း မွတ္ထားၾက၊ မေသမခ်င္း အၿမဲလုပ္၊ ေသရင္ တကယ္ေသတာ ခဏမေသဘူး အရင္ေသသြားခဲ့တဲ့သူေတြလိုပဲ ကိုယ္လည္း သူမ်ားနည္းတူ ေသရမွာ။
ငါ့ကိုပဲၾကည့္ ဒီဆရာေတာ္ အိုကိုပဲၾကည့္ ေရွ႕ေနာက္ ေမ့ေနၿပီ ဆရာသမားေတြကိုလည္း ေရွ႕ေနာက္ စဥ္းစားရင္ အကုန္ မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေရွ႕ေနာက္ အကုန္ေမ့ၿပီ ၄၀ ေရွ႕ကို ေမ့တယ္ ၅၀ ေနာက္ကို ေမ့တယ္၊ အိုလာရင္ တုန္တုန္ လူပ္လူပ္နဲ႔ ထမင္းစားရင္လည္း ႏွာေခါင္းေပါက္ထဲကို ထိုးထည့္တယ္၊ ၈၀ ေရာက္လာရင္ ေျမႀကီးထဲ ျမဳပ္ရင္ျမဳပ္ မျမဳပ္ရင္ မီးရႈိ႕ဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တယ္၊ ဘာမွမထူးဘူး။
သခၤါရတရားဆိုတာ မတည္ၿမဲဘူး။ လဲလို႔ရရင္္ သူက တည္ၿမဲ ေနမွာေပါ့၊ သူက အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ အၿမဲတမ္းျပေနတာ၊ တရားက ျပေနတာ ေန႔ေကာ ညေကာ ခဏေန ေသးေပါက္ခ်င္တယ္၊ ခဏေန ခ်ီးပါခ်င္တယ္၊ ခဏေန စားခ်င္တယ္၊ ဟိုနား နာလိုက္ ဒီနားစပ္လိုက္ ဟိုနားေအာင့္လိုက္ ခဏေန ေခါင္းကိုက္လိုက္ မ်က္စိနာလိုက္ သြားကိုက္လိုက္ ေရာဂါေတြက တမ်ိဳးၿပီး တမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္၊ သူကေရာဂါမဟုတ္ဘူး ေရာလာတာ ကိုယ့္ဆီ နီးနီးလာလို႔ ေရာလာလို႔ ေျပာတာ၊ မီးေလာင္သလိုမ်ိဳးပဲ တျဖည္းျဖည္း အနားကို ေလာင္ၿမိဳက္လာတာ၊ အစတုန္းက ကစားသလိုပဲ ၾကာလာေတာ့ နီးနီးလာၿပီး တကယ္ ျဖစ္လာတာ။
သူမ်ားေသတာျမင္ရင္လည္း ကိုယ္လည္း ေသရမွာ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေသရတာ မဟုတ္ဘူး တကယ္ေသရမွာ၊ ေသသြားရင္ ေရႊ ေငြ ဥစၥာ ဘာတခုမွ လိုက္မသြားဘူး ေနာက္မွာအကုန္ ပစ္ထားခဲ့ရမွာ၊ သားေတာ္ က်ိဳင္းႏြံ(အားဖါ)ပဲ ၾကည့္လိုက္ ေသသြားေတာ့ ေရႊ ေငြ ဥစၥာေတြ ေနာက္မွာ အကုန္ ထားခဲ့ရတာ၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ပဲ ကိုယ္နဲ႔ အတူ ပါသြားတာ၊ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကို သတိရ ဇြဲ ဝီရိယနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီးလုပ္ ေသမယ့္ရက္ဆိုတာ ကိုယ္ မသိႏိုင္ဘူး သတၱဝါ အားလံုးက ေမြးေန႔ရွိရင္ ေသေန႔ဆိုတာ ရွိတယ္ ေနထြက္ခ်ိန္ရွိရင္ ေနဝင္ခ်ိန္ ရွိမွာပဲ။
သတိတရားမရွိရင္ အလကား ပစ္လိုက္သလိုပဲ၊ ထမင္းစားရင္လည္း ထမင္းက အလကား ျဖစ္သြားတယ္၊ ဟင္းစားရင္လည္း ဟင္းက အလကား ျဖစ္သြားတယ္၊ ေသရည္ေသာက္ ကြမ္းဝါး ေဆးရႈ အလပ သလပ ေျပာဆို အလကားပဲ၊ ဆူဆူညံညံ ေပ်ာ္ပါးေနရင္ အလကား အဓိပၸါယ္ မရွိဘူး၊ ဘယ္ေန႔ ေသမယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ဘူး၊ ေလာကမွာ ေပ်ာ္တယ္ဆိုတာ ခဏတျဖဳတ္ပဲ၊ ဘာမွ မထူးဘူး ေစတနာ ေကာင္းေကာင္းထား၊ မ်က္လႊာခ် မ်က္ႏွာငံု႔ၿပီး ေကာင္းျမတ္တဲ့အလုပ္ကို သူသူ ငါငါ လုပ္၊ ဒါန သီလ ဘာဝနာ သမထ ကမၼဌာန္း ဝိပႆနာ ႐ုပ္ နာမ္ ခႏၶာ အာယတနဓါတ္ ပဋိစၥ သမုပၸတရား အရိယ သစၥာ ေလးပါး အေပၚမွာ တစိုက္ မတ္မတ္ၾကည့္၊ သစၥာေလးပါးကို မေတြ႕ပဲ ေသသြားရင္ အလကား ရႈံးမယ္။
ေနရတာလည္း ဘာမွ မေကာင္းဘူး လူလာျဖစ္ရတာ အရမ္းခက္ခဲတယ္၊ ရင္ေလးစရာလည္း ေကာင္းတယ္၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်စ္ပါ ၊ မေအာင္ခင္မွာ ေႁမြေလးေကာင္ ရန္မျဖစ္ခင္ ေျမ ေရ ေလ မီး မပ်က္ဆီးခင္ ထပ္ခါ ထပ္ခါ လုပ္ၾက၊ ဒါန သီလ ဘာဝနာ ျမတ္စြာဘုရား သြန္သင္ဆံုးမတဲ့ အတိုင္း မလြန္ဆန္နဲ႔ မေမ့ မေလွ်ာ့ပဲ ဝိုင္းဝန္းၿပီး က်င့္ၾကံ ပြါးမ်ားၾက။
ဗုဒၶႏုႆတိ ဓမၼာႏုႆတိ သံဃာႏုႆတိ စာဂႏုႆတိ ေဒဝတာႏုႆတိ မရဏႏုႆတိ ေသရမယ္ဆိုတာ သတိရွိၾက၊ လူေတြက ေသရမယ္လို႔ သတိရွိထားရင္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ ေပ်ာက္ကုန္တယ္၊ ေသရမယ္လို႔ သတိမရွိရင္ မာန္မာနက စိတ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနမယ္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မာန္မာန စိတ္ေတြ အဝိဇၨတဏွာစိတ္ေတြ ပိုပို မ်ားလာမယ္ ဒုကၡေတြလည္း ပိုမ်ားလာမယ္၊ ေသဖို႔ သတိရရင္ တေန႔ ငါလည္း ေသရမယ္ တေန႔ သူမ်ား ေမြးသလို ငါလည္း ေမြးရမယ္ သူမ်ား အိုသလို ငါလည္း အိုရမယ္ သူမ်ားနာရင္ ငါလည္း နာရမယ္ သူမ်ားေသတာျမင္ရင္ တေန႔ ငါလည္း ေသရမယ္ဆိုတာ သိလာမယ္၊
မေသခင္မွာ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ လုပ္ သူမ်ား အလုပ္ၿပီးတာ မၿပီးတာ စိတ္မဝင္စားနဲ႔ ကိုယ့္အလုပ္ ၿပီးမၿပီးပဲၾကည့္၊ ငါအားကိုးရွိၿပီးလား ေနရာေကာင္း ရွိၿပီးလား ငါေသသြားရင္ ေကာင္းတဲ့ဖက္ကို သြားမွာလား ဆိုးတဲ့ဖက္ကို သြားမွာလား မ်က္စိမွိတ္ၿပီး တစိုက္ မတ္မတ္ၾကည့္။
ေကာင္းတာလုပ္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့ဖက္ကို သြားရမယ္၊ မေကာင္းတာ လုပ္ရင္လည္း မေကာင္းတဲ့ဖက္ကို သြားရမွာ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ကို မကူညီႏိုင္ဘူး၊ မိဘ ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္းေတြဆိုတာ သခ်ႋဳင္းထိပဲ ပို႔ေပးႏိုင္တာ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ဆို ေမ့ေပ်ာက္ၿပီ၊ မ်က္ရည္ေတြပဲ သုပ္ၿပီး ၿပီးသြားၿပီ ကိုယ္ပဲ သခ်ၤိုင္းမွာ ပုပ္သိုးၿပီး က်န္ခဲ့ၿပီ၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ မွီခိုရာျဖစ္မွာ၊
အဲ့ဒါေၾကာင့္ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ကာလမွာပဲ လုယက္ၿပီး အလွဴအတန္း ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္ သာသနာအလုပ္ေတြ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ တည္ေဆာက္သြား။
အခု မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္ အစပ်ိဳး တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ သာသနာလုပ္ငန္္းေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အရာေတြ ပဋိယတၱိ သာသနာ ပဋိပတၱိသာသနာ အလုပ္ေတြကို မေမ့မေပ်ာက္ပဲ စုေပါင္းၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားၾကပါ၊ ငါရွိေနသည္ျဖစ္ေစ ေသသြားသည္ ျဖစ္ေစ ငါျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သာသနာ ပါရမီေတြ အဲ့ဒါေတြက မေသႏိုင္ မေပ်ာက္သြားႏိုင္ဘူး၊ ငါလုပ္ခဲ့တဲ့ ပါရမီ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြ ေစတီေတြ အရာအားလံုးေတြက နင္တို႔မ်က္စိေအာက္မွာ ျမင္ေတြ႕ေနသလိုပဲ စုေပါင္းၿပီး ဆက္လက္တည္ေဆာက္ ထိန္းသိမ္း ျပဳျပင္သြား
ငါ့ဟာ တခုမွ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီေက်ာင္း ဒီေနရာေတြကို လာမလုနဲ႔၊ နင္တို႔ လာလုလည္း တေန႔ေသသြားၾကရမွာပဲ၊ ေက်ာင္းထဲမွာ မေကာင္းတာလုပ္ရင္လည္း လာလုယူရင္လည္း ဆရာေတာ္က ဘာမွ ဧရိယာ သတ္မွတ္ထားတာ မရွိဘူး ဘယ္သူမဆို လိုခ်င္တဲ့ ေနရာ ယူၾက ေသသြားရင္ ယူလို႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ဘူး ဘယ္သူမဆို လိုခ်င္တဲ့ ေနရာ လာယူသြားၾကတာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စည္းကမ္း ဥပေဒက အရင္အတိုင္း မဟုတ္ဘူး သက္ဆိုင္ရာ ဥပေဒကို အပ္ေပးလိုက္ၿပီ ဆရာေတာ္နဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ဘူး၊ နင္တို႔ သူမ်ားပစၥည္း သြားထိၿပီး အဖမ္းခံရရင္လည္း ဆရာေတာ္ မသိေတာ့ဘူး သာသနာလုပ္ငန္း ေက်ာင္းကန္ လုပ္ငန္းေတြ အကုန္လံုးကို အပ္ေပးလိုက္ၿပီး ဆရာေတာ္နဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ဘူး လူႀကီးေတြကို ဒီေန႔ အပ္ေပးလိုက္ၿပီ၊
ဒီေနရာကို ေရာက္လာတာ ဝမ္းေျမာက္တယ္ လာေရာက္သူေတြကို ျပန္ေပးစရာမရွိဘူး တရားပဲ ေပးစရာရွိတယ္၊ ဓမၼတရားက ေရႊ ေငြ ရတနာထက္ပိုတယ္၊ ဓမၼတရားကို ရင္ထဲ နက္နက္ နဲနဲမွာ ဌာပနာထားၿပီး က်င့္ၾကံ ပြါးမ်ားၾက၊ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွစ္ခိုးပူေဇာ္တာ သူဓေလ့ ထံုးစံအတိုင္း ရွစ္ခိုးပူေဇာ္ၾက မေမ့နဲ႔ ကိုယ့္ဓေလ့ေတြကိုလည္း ေလ့လာသင္ယူၾက၊ ဗမာစကားလည္း တတ္ရမယ္ ငါကေတာ့ ေနာက္က်သြားၿပီ ငါမတတ္ခဲ့လို႔ ပညာ မတတ္ခဲ့ဘူး၊ ပညာမရွိရင္ သူမ်ားကို ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနရမယ္။
တခ်ိဳ႕ဆို ၿမိဳ႕ႀကီးဆီသြားၿပီး ေရႊေဒါင္းမယ္ေတာ္ကို ရွစ္ခိုးၾကတယ္ တၿမိဳ႕လံုးေတာင္ ရွစ္ခိုးၾကတယ္၊ အဲ့လိုပဲ မိန္းမေတြလည္း သီလတရားဓမၼေတြရွိရင္ မယ္ေတာ္ အရာမွာ ထားၿပီး ရွစ္ခိုးတယ္၊ သီလတရားမရွိရင္ လူအိုေတြကိုလည္း မရွစ္ခိုးသင့္ဘူး ဘုန္းႀကီးေတြလည္း မရွစ္ခိုးသင့္ဘူး၊ သူမ်ားအေပၚ ေမတၱာမရွိ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟစိတ္ ျဖစ္ၿပီး သူမ်ားနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနရင္ အသက္ႀကီးၿပီး အလကားပဲ၊ ေသသြားရင္လည္း အလကားပဲ၊
လူက တရက္ပဲ အသက္ရွင္ၿပီး ေကာင္းတာလုပ္ရင္ တကယ္ ျမတ္တယ္၊
အဲ့ဒါေၾကာင့္ မ်ားမ်ားေျပာရင္လည္း ရင္ထဲမွာ ၾကပ္တယ္ နည္းနည္းေျပာရင္လည္း မထိေရာက္ျပန္ဘူး၊ အမ်ားႀကီးလည္း ေဟာလာၿပီ ေရတြက္လို႔ေတာင္ မရဘူး ေနရာတိုင္း ၿမိဳ႕တိုင္း စံုေနၿပီ အခုခ်ိန္က သူ႔အခ်ိန္က်လာၿပီ နားရေတာ့မယ္။
အသက္ကလည္း (၅၅)(၅၆)ရွိလာၿပီ ႏွစ္သစ္ေက်ာ္သြားရင္ (၅၇)ျဖစ္ၿပီ တျဖည္းျဖည္း (၆၀) နားကပ္လာၿပီ၊ အခုဂူဝင္ၿပီး ထြက္လာရင္ မ်က္ႏွာလာၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဟိမဝႏၲာမွာ ထပ္ဝင္အံုးမယ္၊ ဘူတန္မွာ သြားေသမလား မေျပာႏိုင္ဘူး၊ ဆရာေတာ္ သၿဂႋဳလ္မယ့္ ေက်ာက္အိုးလည္း ဒီမွာ ေရာက္ေနၿပီ၊ မိုင္းဖုန္းမွာေသရင္ ဒီမွာ ဌာပနာလိုက္ ဘူတန္မွာ ေသရင္လည္း သူတို႔ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္သြားလိမ့္မယ္၊ ဘာမွစိတ္မပူေတာ့ဘူး ဒီအပုပ္ေကာင္ႀကီးကို အားလံုးကို စြန္႔လႊတ္လွဴဒါန္းၿပီးၿပီ၊
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ဓမၼတရား ေဒသနာေတာ္ေတြကို အကုန္လံုးကို သံဃာေတာ္ေတြကို အပ္ေပးခဲ့လိုက္ၿပီ၊ တပည့္တပန္းေတြလည္း ဝိုင္းဝန္းေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းၾက၊ ေနာင္မွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး တိုးတက္ဖြံၿဖိဳး ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာ တပည့္တပန္းေတြက ဝိုင္းဝန္းထိန္းသိမ္း တည္ေထာင္တဲ့ အေပၚမွာ မူတည္တယ္။
အခ်င္းခ်င္း ဘာသာေပါင္းစံု ခ်စ္ခင္စည္းလံုးၾက၊ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္အေပၚ ခိုက္ရန္ မျဖစ္ပြားပဲ ေမတၱာ ဂ႐ုဏာ မုဒိတာ ကာယကံ ဝစီကံ မေနာကံ ေမတၱာမ်ား ထားရွိၾကပါ၊ သနားၾကင္နာၾကပါ အေကာင္းျမင္စိတ္ ထားၾကပါ၊ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မေကာင္းေျပာေနရင္ ေပါင္းသင္းလို႔ မရဘူး လင္မယား ေမာင္ႏွမ ဆရာတပည့္ေတြေတာင္ ေပါင္းသင္းဖို႔ မလြယ္ဘူး၊ ေလာကထဲမွာ ေနရင္ တဦးနဲ႔ တဦး မွီခို ေနရတာ တေယာက္တည္း ေနလို႔ မရဘူး အျပန္အလွန္ မွီခိုၿပီး ေနထိုင္ၾကရတယ္၊
အညမည ပစၥေယာ အျပန္အလွန္ ေစတနာထားၾကပါ၊ ကိုယ္သူမ်ားကိုဆဲမယ္ ႐ိုက္မယ္ သတ္မယ္ ဆိုရင္ ကိုယ့္ကို သူမ်ားကလည္း ဆဲမယ္ ႐ိုက္မယ္ သတ္မွာပဲ ေလာကသဘာဝ သေဘာတရားေတြပဲ၊ ဓမၼတရားနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ကို သြန္သင္ရမယ္၊ ဓမၼတရားက အေဝးႀကီး ၾကည့္စရာ မလိုဘူး သစ္ပင္ ပန္းမန္ အေကာင္ တိရိစၧာန္ေတြ အကုန္လံုးက တရားျပေနၾကတာပဲ အဲ့ဒါေတြက ကိုယ့္စိတ္ကို ဆံုးမတဲ့ တရားေတြပဲ ကိုယ္က မၾကည့္လို႔ အ ၿပီး မသိၾကတာ၊ ေမြးတာ အိုတာ နာတာ ေသတာ ေန႔တိုင္း သင္ျပေနတာ။
ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ သခ်ႋဳင္းကို မၿပီး ဝင္သြားတာလည္း မမွတ္ထားၾကဘူး ကိုယ္တိုင္ ေသမွ သိၾကမွာ ေသၾကည့္လိုက္ပါ ၊ သူမ်ားေသတာကိုျမင္ၿပီး တခစ္ခစ္နဲ႔ ရီေနၾကတာ ကိုယ္တိုင္ေသမွ သိမယ္၊ ကုသိုလ္ ပါရမီ ဓမၼတရားအလုပ္က ေလာကသစၥာတရားေတြက ကိုယ့္ကို သင္ျပေနတာ၊ ကမၻာေလာကမွာ သဲပြင့္ ေက်ာက္ပြင့္ ပုရြက္ ျခ ေကာင္ ပုတံုး ေတြကိုၾကည့္ သူတို႔ေတာင္ အိမ္ေတြ တည္ေဆာက္ၾကတယ္ ပန္းပြင့္ေတြက ဝတ္ရည္ေတြယူလာၿပီး သူတို႔ သားသမီးေတြကို လာေကၽြးႏိုင္ေသးတာ လူေတြမွာ သတိတရားရွိရင္ အကုန္လံုးက ကိုယ့္စိတ္ကို သင္ျပတဲ့ တရားေတြႀကီးပဲ၊ မပ်င္းနဲ႔ အရံႈးမေပးနဲ႔ အလဟႆ မေနနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ေန႔ရက္ေတြကို မရႈံးေစနဲ႔၊ အလကားေနရင္ ဒီဘဝမွာ ေမြးလာၿပီး လူလာျဖစ္ရတာ ဘာမွ အက်ိဳး မရွိဘူး။
မိုင္းဖုန္းဆရာေတာ္လည္း မ်ားမ်ားေျပာရင္ ရင္ထဲမွာ ၾကပ္္ေနတယ္ နည္းနည္းေျပာရင္လည္း တန္ဖိုးမထားဘူး ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ လံုေလာက္ၿပီထင္တယ္၊ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေန႔ရက္မွာ လာေတြ႕ဆံုၾကတာ ႏွစ္ေဟာင္းလည္း ကုန္သြားၿပီ မေကာင္းတဲ့အရာေတြ ႏွစ္ေဟာင္းမွာ ကုန္သြားၿပီ အကုသိုလ္ မေကာင္းတဲ့အရာေတြ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ အကုန္လံုး ေဆးေၾကာပစ္လိုက္ပါ ျပန္ၿပီးေတာ့ သန္႔ရွင္းေအာင္ ျပဳျပင္ ေဆးေၾကာ ခႏၶာနဲ႔ စိတ္ကိုလည္း ျပဳျပင္ ေဆးေၾကာ
ႏွစ္သစ္မွာ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အလုပ္လုပ္ၿပီး စိတ္သစ္ ကိုယ္သစ္ ျပဳျပင္ၾက၊ လင္မယား ေမာင္ႏွမေတြ ရန္မျဖစ္ၾကနဲ႔ ဆူဆူညံညံ မလုပ္ၾကနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ရန္မျဖစ္ၾကနဲ႔ အျငင္းအခံု မလုပ္နဲ႔ မသတ္ျဖတ္ၾကနဲ႔ ၊ သူမ်ားေျပာတယ္ မဟုတ္လား “ပါနာတိပါနာ ေဝရာမဏိ” ဆိုေပမယ့္ “ပါနာတိပါတိုင္”(ရွမ္းလို တိုင္ဆိုတာ ေသတာ) ျဖစ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ေသေအာင္ သတ္ေနၾကတယ္၊ “အာမဘေႏၲ” မဟုတ္ဘဲ “အာမဘန္တိုင္” ျဖစ္ၿပီး တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေသေအာင္ လုပ္ေနၾကတယ္။
ေက်ာက္ပန္ဖ လာဆံုးမတယ္ ေက်ာက္ရြက္ဆစ္ ပုတီးယူသြားတယ္ နင္တို႔မဆူနဲ႔ ဆူရင္ ရွမ္းျပည္မွာ မေနေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တယ္၊ ရွမ္းေတြ ဗမာေတြကို ခ်စ္လို႔ ျပန္လာတာ နင္တို႔ကို သနားလို႔ ပဌာန္းဆက္ေတြမ်ားလို႔ ၊ ဘူတန္ဘုရင္က ပင့္ထားၿပီးၿပီ ျမန္မာျပည္ကို လံုးဝမလာလည္းရတယ္၊ ပ႒ာန္းဆက္ေတြ ဒီမွာရွိလို႔ ေမတၱာျပန္လာေပးရတာ၊ မိုင္းၾကပ္ဂူမွာ အဓိ႒ာန္ဝင္မယ္လို႔ ေျပာထားတာလည္းရွိလို႔ ရွင္ရင္လည္း မိုင္းၾကပ္ဂူမွာပဲ ေနမယ္ ေသရင္လည္း မိုင္းၾကပ္ဂူမွာပဲ ေသမယ္ သံုးႏွစ္သံုးလ ဘယ္မွ မသြားေတာ့ဘူး လူေတြ နတ္ေတြ သတၱဝါေတြကို ေမတၱာ ပို႔သေတာ့မယ္၊ မနက္ျဖန္သြားၿပီး မဂၤလာ ယူလိုက္အံုးမယ္ ။
(၂၇)ရက္ေန႔ကေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ပို႔ေဆာင္ၿပီးရင္္ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ပဲ၊ (၁၉)ရက္ေန႔က ကန္ေတာ့ပြဲႀကီး ကန္ေတာ့ၿပီးေတာ့ ဟိုရန္းေစတီမွာ ထီးတင္မယ္၊ ၿပီးရင္ က်ိဳင္းေတာင္း ေရတံခြန္၊ ၿပီးရင္ နန္႔ရီဆန္ေတာ္မွာ ေရစက္ခ် ထီးတင္ ၿပီးေတာ့ နားေကာင္းမႈမွာ ေရစက္ခ် မိုင္းတံုမွာ ဌာပနာ၊ မိုင္းလီ မိုင္းေကာ့ မိုင္းလံုး မွာ ေရစက္ခ် ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို ကန္ေတာ့ၿပီး (၂၆)ရက္ မိုင္းၾကပ္ဂူကို ျပန္မယ္ မိုင္းဖုန္းကို မဝင္ေတာ့ဘူး (၂၇)မွာ ၿပီးဆံုးမယ္၊ လာမရႈပ္နဲ႔ေတာ့ အေႏွာင့္အယွက္ လာမေပးၾကနဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူေသေသ ရွင္ရွင္ ဘာစာမွ မေရးနဲ႔ ဘာသတင္းမွ လာမေပးနဲ႔ တရားနဲ႔ပဲ ေအးခ်မ္းစြား ေနေတာ့မယ္၊ အေၾကာင္းကိစၥရွိရင္ စာေရးၿပီး ပါးလိုက္မယ္ လူတိုင္းကို ေမတၱာပို႔သေပးမယ္ ဒီေလာက္ပဲ မွာထားမယ္။
ေနေကာင္း က်န္းမာ ဥစၥာေပါမ်ား သီလတရားရွိၿပီး နိဗၺာန္ကို အျမန္ေရာက္ရွိၾကပါေစ၊ နိဗၺာန္မေရာက္မွီ စပ္ၾကား သံသရာမွာ က်င္လည္ရမည္ ဆိုလည္း လူျဖစ္ရင္လည္း လူေကာင္း နတ္ျဖစ္ရင္လည္း နတ္ျမတ္ နတ္ေကာင္း အာယုဝန သုခဗလ ပတၱိဗာန အက်ိဳးငါးပါး ျပည့္ဝ ျပည့္စံု ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ဥစၥာ အလံုးစံုျပည့္စံုၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေကာင္းျမတ္တဲ့အလုပ္ ဒါန သီလ ဘာဝနာ ဘဝတိုင္း ဘဝတိုင္း ေကာင္းျမတ္ၿပီး ပါရမီ ဆယ္ပါး မျပည့္ခင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ဒါန သီလ စာဂ ပညာ ဝီရိယ ဟီရိ ၾသတၱပ သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ၿပီး ပါရမီဆယ္ပါး ျပည့္စံုပါက မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ ရရွိၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ နိဗၺာန္ကို လူတိုင္း အေယာက္တိုင္း ရရွိႏိုင္ၾကပါေစ သတည္း။။
သာဓု သာဓု သာဓု …။။
အားလံုးနားလည္ၾကည္ညိဳႏိုင္ေအာင္ဘာသာျပန္ၿပီတင္ေပးပါသာကိုစိုးသီဟအားအထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ၿပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။ Hla Shein
