ဘုရားရွင္ဟာ မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ ဘုရားျဖစ္ ေအာင္က်င့္တယ္။ဘုရားျဖစ္ၿပီးေနာက္ပရိနိဗၺာန္ျပဳသြားၿပီးျဖစ္တယ္။ဒီအတြက္ အျခားသူေတြက ဘာရိွခိုးဦးခ်ေနစရာ လိုသလဲလို႔ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အျမင္နဲ႔ေတြးေခၚေျပာဆိုတတ္ၾကပါတယ္။ရိွခိုးဦးခ်သင့္တဲ့ အေၾကာင္းေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီထဲက အမ်ားနားလည္တဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုကို ေျပာရ ရင္ အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္လို႔ပါပဲ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ေက်းဇူးတရားေတြဟာသတၱ၀ါေတြအေပၚေျပာမကုန္ေအာင္ႀကီးမားမ်ားျပားလြန္းပါတယ္။ဘုရားတစ္ဆူရဲ႕ရိွခိုးဦးခ်ထုိက္တဲ့ဂုဏ္ေတာ္,ေက်းဇူးေတာ္ေတြကိုအျခားဘုရားတစ္ဆူကတစ္သက္လံုးေဟာေတာ္မူေပမဲ့ကုန္ႏုိင္ဖြယ္မရိွဘူးလို႔က်မ္းဂန္ေတြမွာျပဆိုထားပါတယ္။ေက်းဇူးတရားကိုအပိုင္းသံုးပိုင္းခြဲၿပီးေျပာခ်င္ပါတယ္။လက္ရိွဘ၀တစ္ပိုင္း၊တမလြန္သံသရာတစ္ပုိင္းႏွင့္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးတစ္ပုိင္းပါ။
လက္ရိွဘ၀အေနႏွင့္ –ဒါက ေကာင္းတဲ့အျပဳအမူ, အေျပာအဆို,အႀကံအစည္(ကုသိုလ္တရား)၊ဒါကမေကာင္းတဲ့အျပဳအမူ, အေျပာအဆို,အႀကံအစည္(အကုသိုလ္တရား)လို႔ကုသိုလ္,အကုသိုလ္တို႔ရဲ႕ကြဲျပားျခားနားခ်က္ေတြ။ဒါကကုသိုလ္ရဲ႕အက်ဳိး၊ ဒါက အကုသိုလ္ရဲ႕ အျပစ္လို႔ ကုသိုလ္, အကုသိုလ္ရဲ႕ အက်ဳိးအျပစ္ေတြ။
ကုသိုလ္,အကုသိုလ္အားေလ်ာ္စြာသတၱ၀ါေတြက်င္လည္ရတဲ့ေအာက္ဆံုးအ၀ီစိ၊အထက္ဘ၀ဂ္တုိင္ေအာင္ဘံုဘ၀ေတြ။ဒါေတြကိုဘုရားရွင္ေဟာျပေတာ္မူလို႔သတၱ၀ါေတြသိၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။အခ်ဳိ႕ကဒီအေၾကာင္းအရာေတြကိုမိဘဘိုးဘြား,ဆရာသမားေတြ ေျပာျပလို႔ သိရတာပါလို႔ ေစာဒကတက္ ႏုိင္ပါတယ္။တကယ္ေတာ့ မိဘဘိုးဘြား ဆရာသမားေတြဟာကိုယ္တုိင္ ထိုးထြင္းသိလို႔ ေျပာႏုိင္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ဘုရားရွင္ ေဟာေျပာညႊန္ျပမႈေၾကာင့္ သိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ဆီကတစ္ဆင့္သိရလို႔ေျပာျပႏုိင္,ဆံုးမႏုိင္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ဒါေတြကိုသိေတာ့ဘယ္လိုအက်ဳိးရိွသလဲလို႔ေမးစရာရိွပါတယ္။ အကုသိုလ္ကိုသိ၊ အကုသိုလ္အျပစ္ကို ျမင္ေတာ့ အကုသိုလ္လုပ္ရမွာ ေၾကာက္တတ္လာပါတယ္။
အကုသိုလ္အျပစ္ကိုခံယူရမွာေၾကာက္လို႔အကုသိုလ္ဆိုရင္ေရွာင္ၾကဥ္လာတတ္ပါတယ္။ကုသိုလ္ကိုသိ၊ကုသိုလ္အက်ဳိးကိုျမင္ေတာ့ကုသိုလ္ေရးမွာထႂကြႏိုးၾကားလာတတ္ပါတယ္။ကုသိုလ္အက်ဳိးကိုခံယူရမွာသိလို႔ကုသိုလ္ေရးကိုရွာေဖြလုပ္တတ္လာပါတယ္။အကုသိုလ္မႈကို ေရွာင္ၾကဥ္တာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ ဘ၀မွာ မိမိ,သူတစ္ပါး ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး မွ လြတ္ကင္းရပါတယ္။ ေဘးအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ရန္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွ လြတ္ကင္းရပါတယ္။
ကုသိုလ္မႈ ကိုျပဳလုပ္တာေၾကာင့္ ေလာကီ,ေလာကုတ္ၱရာ ေကာင္းက်ဳိးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ခံစားရ ပါတယ္။ဒီအက်ဳိးတရားေတြဟာ ဘုရားရွင္ ေဟာေျပာ ညႊန္ျပမႈကိုအေၾကာင္းခံၿပီးလက္ရိွဘ၀မွာခံစားၾကရတဲ့အက်ဳိးတရားေတြျဖစ္ပါတယ္။တမလြန္အေနႏွင့္ ေျပာရရင္ –မိဘဘိုးဘြားေတြက ေရႊ၊ ေငြ၊ စိန္၊ေက်ာက္,စတဲ့ပစၥည္းဥစၥာအေမြေတြတစ္သက္လံုးသံုးမကုန္ျဖဳန္းမကုန္ေအာင္ ေပးႏုိင္တယ္ထားဦးေတာ့၊ဆရာသမား ေတြက ေလာကအလယ္
တင့္တင့္တယ္တယ္ ေနႏုိင္ ေအာင္ ပညာရပ္ေတြ ဘက္စံုသင္ေပးတယ္ပဲထားဦးေတာ့။ဒါေတြဟာတစ္ဘ၀တစ္သက္စာသာ ျဖစ္ပါ တယ္။ေနာင္ဘ၀သံသရာတုိင္ေအာင္ဒီပစၥည္းဥစၥာ,ဒီအသိပညာေတြကိုတစ္ခုမွယူသြားလို႔မရပါဘူး။ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဒီလိုပစၥည္းဥစၥာ,ဒီလိုအသိပညာေတြကိုသံသရာတေလွ်ာက္ယူသြားႏုိင္တဲ့နည္းလမ္းေတြကိုညႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။လိုခ်င္တဲဘ၀, လိုခ်င္တဲ့ ေကာင္းက်ဳိးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ရယူႏုိင္ဖို႔ နည္းလမ္းေပါင္း မ်ားစြာကို အေသးစိတ္ညႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။
ဒီညႊန္ၾကား ခ်က္ေတြအတုိင္း လုိက္နာက်င့္သံုးၾကသူေတြဟာ ပစၥည္းဥစၥာ၊အသိပညာေတြကိုသံသရာတေလွ်ာက္ယူေဆာင္ ႏုိင္ၾကပါတယ္။ခ်င္တဲ့ဘ၀,လိုခ်င္တဲ့အက်ဳိးတရားေတြကိုရယူႏုိင္ၾကပါတယ္။ဒါေတြဟာဘုရားရွင္ေဟာေဖာ္ညႊန္ျပမႈကိုအေၾကာင္းခံၿပီး သံသရာမွာ ခံစား ၾကရတဲ့ အက်ဳိးတရားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးႏွင့္ ေျပာရရင္ သတၱ၀ါေတြ ဘ၀အျပစ္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ ဖုိ႔၊ဘ၀၀ဋ္ဆင္းရဲမွလြတ္ကင္းေအာင္ က်င့္ႀကံ အားထုတ္တတ္ဖို႔ နည္းလမ္းမ်ားစြာကို ဘုရားရွင္ ညႊန္ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ဒီနည္းလမ္းေတြအတုိင္း လိုက္နာၾကလို႔ ဘ၀၀ဋ္ဆင္းရဲမွလြတ္ေျမာက္သြားၾကသူေတြမေရမတြက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။လက္ရိွလုိက္နာက်င့္ႀကံၾကဆဲလည္းအမ်ားႀကီးပါ။ေနာင္လည္း လုိက္နာက်င့္ႀကံၾကဦးမွာပါ။
ဒီေတာ့ ယခုဘ၀၊ ေနာင္သံသရာႏွင့္ ဘ၀ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ပါ မိမိအေပၚ ေက်းဇူးအမ်ားဆံုးပုဂ္ၢဳိလ္ကိုညႊန္ျပပါဆိုရင္ ဘုရားရွင္ကိုသာျပရပါလိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္ဘုရားရွင္ဟာသတၱ၀ါေတြအတြက္ဘယ္လိုမွႏႈိင္းယွဥ္စရာမရိွတဲ့အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ပါတယ္။ဒါကေက်းဇူးခံပုဂ္ၢဳိလ္အားလံုးအတြက္သိမ္းႀကဳံးေဖာ္ျပျခင္းပါ။သာသနာ့၀န္ထမ္းရွင္ရဟန္းေတြအတြက္ကေတာ့ ဘ၀ရပ္တည္မႈတစ္ခုလံုးဟာ ဘုရားရွင္ကို မွီခိုၾကရတာ ပါ။
တစ္ပါးတည္းအေနျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု အေနျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ဘယ္ေလာက္ပဲေက်ာင္းအေဆာက္အအံုေနရာထုိင္ခင္း ႀကီးက်ယ္ပါေစ၊စားေသာက္ဖြယ္ရာျပည့္စံုပါေစ၊အ၀တ္အထည္ေပါမ်ားပါေစ၊က်န္းမာေရးအတြက္ေဆးပစၥည္းျပည့္စံုပါေစ၊ဒါေတြအားလံုးဟာဘုရားရွင္ကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီးျဖစ္ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။မိမိတို႔ရဲ႕အတိတ္ကံ,ပစၥဳပၸန္လုပ္ရပ္ပါသင့္သေလာက္ပါေပမဲ့ ဘုရားရွင္ကို အမွီျပဳ ျဖစ္ေပၚ လာတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေျခအေနကိုသတိရေစခ်င္လို႔ပဌမေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက““စိန္နားကပ္ေရာင္ေၾကာင့္ပါးမွာေျပာင္တပည့္ေမာင္ တို႔ မေထာင္နဲ႔”” လို႔ အသိေပး ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။နားမွာဆင္ထားတဲ့ စိန္နားကပ္ေရာင္ေၾကာင့္ ပါးကေလးျဖဴျဖဴ၀င္း၀င္း ျဖစ္ေနတာကို ပါးက စိန္နားကပ္ ရဲ႕ ေက်းဇူးကိုမျမင္ဘဲ ငါ့ဘာသာ သဘာ၀အေလ်ာက္ ျဖဴေဖြး၀င္းအိေနတာပါလို႔
မာနမေထာင္သင့္သလို၊သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းေတြလည္း ေနေရး၊ ၀တ္ေရး၊ စားေသာက္ေရးစတဲ့အရာေတြျပည့္စံုေပါ မ်ားေနတာကိုယ့္အစြမ္းအစထင္ၿပီးမာနမေထာင္မိဖို႕။ဘုရားရွင္ရဲ႕ဘုန္းကံေၾကာင့္လို႔သိဖို႔၊ဘုရားေက်းဇူးကိုသတိရဖို႔ဆံုးမတဲ့စကား ျဖစ္ပါတယ္။
အသိပညာပိုင္း၊က်င့္ႀကံအားထုတ္ပိုင္းေတြမွာေတာ့ဘုရားေက်းဇူးႀကီးမားမႈကိုအထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။အားလံုးဘုရားရွင္ကိုမွီခိုအားထားၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။ဘုရားေက်းဇူးကိုအေျခခံၿပီးဘ၀ရပ္တည္ၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။မိမိႏွင့္တကြသတၱ၀ါေတြအေပၚ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြကိုအနည္းဆံုးတစြန္းတစျမင္တတ္ေအာင္ႀကဳိးစားသင့္ပါတယ္။
တစြန္းတစ ျမင္တတ္ရင္ပဲ ဘုရားရွင္ကို သတိရတုိင္း၊ ႐ုပ္ပြားေတာ္, ေစတီေတာ္မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရတုိင္း ရိွမခိုး ဦးမခ်ဘဲ မေနႏုိင္ ျဖစ္လာမွာပါ။ရိွခိုးမ၀, ဦးခ်မ၀ျဖစ္ လာမွာပါ။ ရိွခိုးဦးခ်ေနရတာကို ၾကည္ႏူးမဆံုး ျဖစ္လာ မွာပါ။တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက အခ်ိန္မရလို႔ ျဖစ္ေစ, အျခား အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ဘုရားဆီ အာ႐ံုမေရာက္ ဘဲ၀တ္ေက်႐ံု ရိွခိုးတဲ့ အေလ့အထ ရိွေကာင္းရိွႏုိင္ေပမဲ့မိမိရဲ႕ အႏႈိင္းမဲ့ ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္ တစြန္းတစ သိျမင္ လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ၀တ္ေက်႐ံု ရိွခိုးတဲ့အက်င့္ လံုး၀ ေပ်ာက္သြားမွာပါ။
တစ္စြန္းတစ္စထက္ပိုၿပီး ဘုရား ေက်းဇူးကို သိျမင္လာေလ ပုိၿပီး ရိွခိုးဦးခ်လို႔ မ၀ေလ ျဖစ္လာမွာပါ။ဒီေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ရိွခိုးရသလဲဆိုတဲ့ အေမးကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျဖရရင္ လက္ရိွဘ၀အေရး၊ေနာင္သံသရာ အေရးႏွင့္ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးေတြမွာ ရွင္ေတာ္ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြဟာသတၱ၀ါေတြအေပၚ မ်ားျပား လြန္းပါတယ္။အျခားဘယ္လူ,ဘယ္နတ္,ဘယ္ျဗဟၼာ, ဘယ္လိုပုဂ္ၢဳိလ္ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားကမွ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားကို မႏႈိင္းယွဥ္၀ံ႔ေအာင္ ဘုရားေက်းဇူး ႀကီးမားလွပါတယ္။
ေက်းဇူးတရားႏွင့္ ပတ္သက္လာရင္ ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာသတၱ၀ါေတြရဲ႕အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ဘုရားရွင္ကို ရိွခိုးဦခ် ကန္ေတာ့ ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ရိွခုိးတဲ့ အဓိပၸာယ္က ဘာလဲ၊ ဘယ္လို အခ်က္အလက္ေတြ လိုအပ္ပါသလဲ
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးမွာအေလးအနက္အျမတ္တႏိုးထားတဲ့အစိတ္အပိုင္းကိုျပပါဆိုရင္ဦးေခါင္းပိုင္းကိုျပရပါလိမ့္မယ္။
ဥပမာအေနျဖင့္ေျပာရရင္ အခ်င္း ခ်င္း ေနာက္ေျပာင္ၾကည္စယ္ၾကရင္း တစ္ေယာက္က အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခ၊ လက္၊ ေပါင္၊ ခါး စတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ကုိင္တြယ္၊ထိပါး၊ ပုတ္ခတ္တဲ့ အခါ
ထူးျခားတဲ့အမူအရာကိုမျပတတ္ၾကေပမဲ့ဦးေခါင္းကိုထိလာရင္ေတာ့မႏွစ္သက္တဲ့အမူအရာကိုျပလာတတ္ၾကပါတယ္။မႀကဳိက္တဲ့အမူအရာႏွင့္ျပန္လည္တံု႔ျပန္တတ္ၾကပါတယ္။အသက္,သိကၡာ,ဂုဏ္၀ါႀကီးသူရဲ႕ဦးေခါင္းကိုကိုင္တြယ္ထိပါးတယ္ဆိုရင္ေတာ့အင္မတန္မဖြယ္မရာအလုပ္၊႐ိုင္းစုိင္းတဲ့အျပဳအမူအျဖစ္မွတ္ယူတတ္ၾကပါတယ္။ဒါကဘာသေဘာလဲဆိုရင္ဦးေခါင္းဟာ သူသူငါငါအျမတ္တႏိုး တန္ဖိုး ထားတဲ့အရာျဖစ္ေၾကာင္းျပဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေလာက္အျမတ္တႏိုးတန္ဖိုးထားတဲ့ဦးေခါင္းကိုၾကမ္းျပင္၊ေျမျပင္ထိေအာင္ေအာက္သို႔ခ်ၿပီးရိွခိုးကန္ေတာ့တယ္ဆိုတာဦးထိပ္မွာ ထားျခင္း၊ ႐ိုေသ ေလးစားျခင္း၊ ျမတ္ႏုိးျခင္း၊ယံုၾကည္ျခင္းသေဘာကို ျပဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါတြင္မကပါဘူး။ သတၱ၀ါေတြဟာ အတၱမာနကို အလြန္ေရွ႕တန္းတင္တတ္ၾကပါတယ္။
အျပဳအမူ, အေျပာအဆိုကစၿပီးသူတစ္ပါးအေပၚနည္းနည္းေလးအေပၚစီးကေျပာရလုပ္ရမွေက်နပ္တတ္ၾကပါတယ္။တစ္ဖက္ လူကလည္း““အတင္စီးခံရတယ္””လို႔ထင္ျမင္လုိက္တာနဲ႔““ငါ့ကိုဘာေကာင္မ်ားေအာက္ေမ့လဲ””စသည္ျဖင့္မာနေထာင္တတ္ၾကပါတယ္။ မာနကို ေရွ႕တန္းတင္ ၿပီး ျပန္လည္ေျပာဆို ျပဳမူတတ္ၾကပါတယ္။မာနတရားဟာ ခ်ဳိးႏွိမ္ဖို႔, ပယ္သတ္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ အရာတစ္ခုပါ။ အၿပီးတုိင္ပယ္ဖို႔ဆိုတာ ေလာကုတၱရာ မဂ္ႏွင့္မွ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
မဂ္ေလးမ်ဳိးထဲမွာ ေနာက္ဆံုး မဂ္တရားႏွင့္သာ အၿပီးတုိင္ ဖ်က္ဆီး ပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္ ေလာက္ေအာင္သတၱ၀ါေတြရဲ႕သႏၲာန္မွာ အႀကီးအက်ယ္ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ တရားပါ။ရိွခိုးဦးခ်တယ္ဆိုတာ ဒီေလာက္ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ မာနတရားကို အတတ္ႏိုင္ ဆံုး ခ်ဳိးႏွိမ္ေလွ်ာ့ခ်တဲ့ သေဘာကိုျပဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ရိွခိုးတဲ့အခါ အဂၤါငါးခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုဖို႔ လိုေၾကာင္း က်န္းဂန္ေတြမွာ ဖြင့္ဆုိၾကပါတယ္။
(၁) လက္၀ါးႏွစ္ဖက္၊
(၂) ေျခေထာက္ႏွစ္ခု၊
(၃) တံေတာင္ႏွစ္ခု၊
(၄) ဒူးႏွစ္ခု၊
(၅) နဖူးဒီငါးခုဟာရိွခိုးသူတည္ရာအခင္း၊ဒါမွမဟုတ္ၾကမ္းျပင္ေျမႀကီးမွာထိေနရမယ္လို႔ျပဆိုၾကပါတယ္။ဒီအဂၤါရပ္ငါးခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ရိွခိုးမႈကိုထိျခင္းငါးပါးႏွင့္ရိွခိုးမႈလို႔အေလးအနက္မိန္႔ဆိုထားၾကပါတယ္။ခုေခတ္မွာေတာ့ဒီလိုစနစ္တက်ရိွခိုးႏုိင္သူကိုျမင္ေတြ႕ရဖို႔အလြန္ခဲယဥ္းပါတယ္။ဆရာေကာင္းေတြရဲ႕အဆံုးအမႏွင့္ေတြ႕ထိေနထုိင္ခဲ့ရသူေတြဆီမွာသာ ေတြ႕ရပါတယ္။
အရွင္နႏၵေသနာလကၤာရ(“ဘာသာေရး အႏွစ္သာရမ်ား(အပိုင္း-၁)” စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။)
credit:အပၸမာဒရသမဂၢဇင္း
