သမီးေလးက ဒီလူေတြပါလို႕ ျပလိုက္တာေတာင္ မဖမ္းဘူးလား ဆိုၿပီး ေမးၾကတဲ့အခါ ေျဖရခက္ပါတယ္။
ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားေနရေသာ လမ္းေၾကာင္းသည္ တရားေရး လမ္းေၾကာင္းပါ။ ဘာလို႕ အဲလို ေျပာရသလဲ ဆိုရင္ သြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းနဲ႕ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္က တျခားဆီလို ျဖစ္ေနတာ သိေစခ်င္လို႕ပါ။
တရားရံုးသည္ investigation ဆိုတဲ့ စံုစမ္းစစ္ေဆးတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ပါ။ စံုစမ္းစစ္ေဆးေသာ အဖြဲ႕သည္ ရဲတပ္ဖြဲ႕လို အဖြဲ႕အစည္းပါ။ ဒီေတာ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ သမီးငယ္ကို စစ္ေဆးစဥ္ကဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္းေကာက္ဖမ္းလို႕ ရပါတယ္။ (သမီးေလး ေျပာခဲ့ မေျပာခဲ့ ဆိုတာကို မိခင္ရဲ႕ တရားရံုးထြက္ခ်က္၊ ဖခင္ရဲ႕ တရားရံုး ထြက္ခ်က္ေတြနဲ႕ တိုက္စစ္လို႕ ရပါတယ္) သမီးေျပာတဲ့ ကိုကိုႏွစ္ေယာက္ ဆိုတာကိုျဖစ္ျဖစ္၊ ေအာင္ႀကီးကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဓာတ္ပံုပဲျပျပ၊ လူေတြ တန္းစီပဲ ျပျပ ျပၿပီး ဖမ္းလို႕ရပါတယ္။ (ေအာင္ႀကီး တေယာက္ထဲကိုေတာ့ ျပဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့ပါေသးတယ္) သူတို႕က စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႕မို႕ပါ။
တရားရံုးကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ပဲ ရဲတပ္ဖြဲ႕က တင္ျပလာသူကိုသာ ျဖစ္နိုင္မျဖစ္ႏိုင္ သက္ေသအေထာက္အထားကို စိစစ္ ဆံုးျဖတ္ရတာပါ။ ဒီလို တရားရံုးက ဆံုးျဖတ္ဖို႕ သက္ေသ စုေနတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕က သမီးေလး ေျပာခဲ့တာေတြက ဒီလိုပါ ဆိုတာကို ျပသခ်င္တာပါ။ ဆိုလိုတာက အမွန္တရားကို ေဖၚထုတ္ႏိုင္ဖို႕ လက္ရိွတရားေရး လမ္းေၾကာင္းထဲမွာ ၀င္ၿပီး လွဳပ္ရွားရတာပါ။
ဒီေတာ့ သြားတဲ့လမ္းနဲ႕ ရိွတဲ့ ကိရိယာနဲ႕ မတူပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သစ္ပင္ခုတ္ဖို႕ ပုဆိန္လိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ထဲ ထည့္ေပးထားတာက ေပါက္ျပားျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္တရား သစ္ပင္ၿပိဳလဲဖို႕ ရိွတဲ့ ေပါက္ျပားနဲ႕ သစ္ပင္ကို ေစြခုတ္ဖို႕ အားထုတ္ေနရသလို ျဖစ္ေနတာပါ
ဒီေတာ့ သမီးေလး ျပတိုင္း ေလာေလာဆည္ေတာ့ ဖမ္းလို႕ မရေသးပါဘူး။ သူ႕ပေရာဆက္ကို ဆက္သြားေနရပါတယ္။ ဆက္သြားရင္းမွ ဘာလုပ္လို႕ ရမလဲ။ အမွန္တရားကို ဘယ္လို ေဖၚရင္ ရမလဲ ဆိုတာ ဆက္ေတြး၊ ဆက္လုပ္ေနရပါတယ္။
ဒါသည္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ အမွန္ပါပဲ။
သကၠမုိးညဳိ (ေလးစားမႈႏွင့္ ခရက္ဒစ္)
